Należy wiedzieć, że w przypadku najbardziej obecnie popularnego modelu typu split tuż przed uruchomieniem łączy się jednostkę zewnętrzną i wewnętrzną za pomocą rur o stosunkowo małej średnicy, czyli na przykład 6 lub 10 mm. Będzie nimi płynął czynnik ziębniczy. Wnętrze rur musi być idealnie czyste i opróżnione z wilgoci. Z tego powodu do pierwszych czynności w trakcie uruchomienia należy płukanie azotem, kontrola szczelności, wypuszczenie azotu z instalacji, a następnie opróżnienie rur za pomocą pompy próżniowej. Każda z tych czynności wymaga odpowiednio długiego czasu. Poza tym samo wytworzenie próżni powinno mieć miejsce w temperaturze dodatniej, najlepiej co najmniej 5 stopni Celsjusza, aby skutecznie usunąć wilgoć z rur. Innym ważnym etapem, który poprzedza włączenie powietrznej pompy ciepła jest oczywiście napełnienie instalacji grzewczej i jej odpowietrzenie. To zadanie także może trwać wiele godzin czasu.
Uruchomienie pompy
Po wykonaniu prac przy obiegu ziębniczym i instalacji grzewczej przychodzi czas na uruchomienie pompy ciepła. Co istotne, każde urządzenie może pracować wyłącznie w określonym zakresie temperatury. W danych technicznych instalacji podana jest minimalna i maksymalna temperatura wody. W związku z tym uruchomienie pompy będzie możliwe tylko wtedy, kiedy temperatura wody w instalacji mieści się w tych granicach. Przykładowo, jeśli wymagana minimalna temperatura wody wynosi 18 stopni Celsjusza, a w instalacji jest aktualnie 15 stopni Celsjusza, wówczas pompa ciepła nie może wystartować, gdyż wiązałoby się to z ryzykiem uszkodzenia sprężarki. W takiej sytuacji należy dogrzać wodę w instalacji – z reguły za pomocą grzałki. Oznacza to jednak dodatkowy koszt. Nie warto jednak szukać pozornych oszczędności, gdyż grozi to awarią pompy ciepła.
Dodatkowa uwaga – podczas wykonywania próby szczelności fachowiec sprawdza na manometrze, czy nie dochodzi do spadku ciśnienia w układzie chłodniczym pompy. Na ten temat pisze także strona www.fundament.pl